De plek waar ik verliefd ben geworden: het noorden van Argentinië. Niet het noorden waar het tropisch is en dat grenst met Brazilië. Nee dit artikel gaat over het andere, droge noorden. Het noorden dat grenst met Chili, Bolivia en Peru. Dit deel van Argentinië is minder bekend, maar is voor mij een van de meest bijzondere plekken op aarde.

Na vijf maanden uitwisseling in Buenos Aires was het in juli 2012 weer tijd om te reizen. Ik pakte mijn backpack en bereidde me mentaal voor op een busreis van 21 uur. Je kan de afstand ook met het vliegtuig afleggen , dit is maar drie uur. De busreis bracht mij van Buenos Aires tot Salta. Het was er warmer dan in de hoofdstad, droog warm. Salta is een leuke stad om één dag te bezoeken maar raad ik je aan om na een dag verder te reizen. Ik reisde door tot Tilcara. Tilcara is een geweldig dorpje aan de rand van de bergen. Net als vele plekken in het noorden is Tilcara een pretpark voor de wandelaar. In Tilcara leerde ik mijn man kennen. Een plek met veel cactussen, bergen en ruines. Je moet wel zonnecreme meenemen want, ookal is het winter, de zon brand hier fel.

“In Tilcara onmoette ik mijn man, we hadden het zelfde plan en besloten samen te reizen.” Anna

Samen met mijn man (nu) pakte ik de bus naar Pumamarca. Na één uur rijden, reden we een ander geweldig dorpje binnen, iets groter dan Tilcara. Op zoek naar een hostel, die overigens goedkoop zijn in het noorden van Argentinië. We dropten onze spulen in een hostel en gingen aan de wandel. Wat een prachtige plek! Allemaal gekleurde bergen, ik had het idee dat ik in “de wereld van de Flinstones” was beland. Qua grote is Pumamarca misschien een plaats waar je in één dag alles wel gezien hebt, maar Andres en ik zijn er vier volle dagen gebleven. Elke avond was de sterrenhemel, zoals in heel Salta en Jujuy, adembenemend.

“Veel reizigers zijn bang voor de loslopende honden, maar dat is nergens voor nodig, geef ze even een aai over de bol en ze zijn je beste vriend!” Ann

Hierna gingen we naar Humahuaca, waar we al snel wel gingen omdat we het geen leuk dorp vonden.We pakten de bus naar Iruya. Hier verbleven we in La Casa De Asunta [aanrader!]. Asunta is een lief vrouwtje met en heeft, net als de meeste mensen in dit noorden van Argentinië, het typische uiterlijk van de mensen bevolking van het Zuid-Amerika voor Columbus. Weer een fijn dorpje. De hoofdstraat gaat stijl omhoog, hier boven aan vind je het hostel van Asunta . Een goede training voor de benen! Net als in vele dorpen in Zuid-Amerika hebben ze hier ook veel zwerf honden en dat vinden Andres en ik geweldig! Je aait ze even en ze lopen de hele dag met je mee. Veel reizigers zijn bang voor de loslopende honden, maar dat is nergens voor nodig, geef ze even een aai over de bol en ze zijn je beste vriend!

Naar dit noorden van Argentinië hoop ik snel terug te gaan. Ik wil de mensen van het originele Zuid-Amerika weer zien en mezelf verliezen in de omgeving van de Flinstones!