Als ik dit had geweten tijdens mijn uitwisseling in Argentinië, dan had ik mezelf wat gênante momenten kunnen besparen.. Tijdens mijn uitwisseling ging ik van reizen en “toekijken” naar het echt beleven van de Argentijnse cultuur.

Het viel me al snel op dat de cultuurverschillen tussen Nederland en Argentinië al in de kleine dingen zitten. De eerste dag op de universiteit was dan ook wel met heel wat ongemakkelijke momenten. De grootste was: de kus bij het voorstellen. In Nederland zijn we, zoals vaak gezegd wordt, erg afstandelijk. Al vond ik zelf dat altijd wel meevallen totdat ik zag dat het anders kan..

De lerares, op de universiteit in Buenos Aires, vertelde dat ik een uitwisselingsstudente was. Mijn mede studenten waren maar al te nieuwsgierig dat ze in de pauze naar me toe kwamen om kennis te maken. Het voorstellen gaat niet net als in Nederland met de hand schudden maar is gelijk met één kus op de wang. Zo had ik binnen vijf seconden al heel wat kussen op mijn wang ontvangen terwijl ik nog met mijn hand uitgestoken stond.

Deze ene kus werd daarna altijd gegeven bij weerzien. Zelfs als iemand de klas in kwam gaf diegene altijd een kus aan zijn vrienden, ook al zaten ze niet allemaal bij elkaar of kwamen ze te laat. Ik moest er enorm aan wennen en het was soms wat gênant. Maar zo geven familieleden, vrienden, collega’s en kennissen elkaar één kus bij het weerzien en afscheid, ook mannen onderling.

“Zo had ik binnen vijf seconden al heel wat kussen op mijn wang ontvangen terwijl ik nog met mijn hand uitgestoken stond.”  Annelies

Ik weet dat in Nederland er nog wel eens van die ongemakkelijke momenten kunnen zijn van: Moet ik hem nou drie zoenen geven of gewoon een hand? Dat komt daar nooit voor het is een begroeting voor iedereen. Nu, twee jaar later, ben ik zo gewend aan de ene kus bij het voorstellen dat ik de handdruk van Nederland wel wat afstandelijk vind en de drie kussen bij het weerzien iets te veel.